သင္ စာဖတ္တတ္ရဲ႕လား

ေရႊဂံုတိုင္ မီးပြိဳင့္အနီး သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္ျဖန္႔ခ်ိေရး တစ္ေနရာ (ဓာတ္ပံု - ေအာင္ေဇာ္ထြန္း)

တကၠသိုလ္၀င္တန္း ေက်ာင္းသားမွသည္ မဟာဘြဲ႕၊ ေဒါက္တာဘြဲ႕ ရသူတို႔အား သင္စာဖတ္ တတ္ရဲ႕လားဟူ၍ ေမးခြန္းကို ေမးမိခဲ့ပါလွ်င္ ေမးျမန္းသူကို မေက်နပ္၊ မခံခ်င္ေသာ အၾကည့္မ်ိဳး၊ အေျပာမ်ိဳးႏွင့္ စာဖတ္တတ္တယ္ဟူ၍ မဆုိင္းမတြ ျပန္လည္ေျပာဆို ေျဖၾကမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။

စာဖတ္ေနသူတုိင္းကို စာဖတ္တတ္သည္ဟု သာမန္အားျဖင့္ ဆိုႏုိင္ေသာ္လည္း စင္စစ္အားျဖင့္ စာဖတ္ေနသူတိုင္းအား စာဖတ္တတ္သူဟု မဆိုသာေပ။ လူတိုင္းသည္ စာေပမ်ားကို ဖတ္႐ႈေလ့ ရွိၾကသည္။ စာဖတ္ၾကရာတြင္ စာကိုအပ်င္းေျပ ဖတ္႐ႈျခင္း၊ အခ်ိန္ျဖဳန္းလို၍ ဖတ္ျခင္း၊ စိတ္လက္ေျဖေလ်ာ့ ေပါ့ပါးမႈအတြက္ ဖတ္ျခင္း၊ ဗဟုသုတအတြက္ ဖတ္႐ႈျခင္း၊ ပညာရပ္အတြက္ ဖတ္ၾကားျခင္း၊ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာအျဖစ္ ဖတ္႐ႈျခင္း စသည္ျဖင့္ စာဖတ္နည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိၾကသည္။ 

ထုိသို႔ေသာ စာဖတ္နည္းမ်ားသည္ စာဖတ္တတ္ေသာသူတို႔ စာဖတ္နည္းဟု မဆိုသာေပ။ အလိမၼာ စာမွာရွိသည္။ စာေပသည္ ပညာဗဟုသုတကို ရရွိေစသည္ဟူေသာ အႏွစ္သာရေလးကို အေျခခံ၍ စာေပကို ပညာဗဟုသုတ ပြားမ်ားရန္အတြက္ အေလးထား ဖတ္႐ႈေသာ စာဖတ္နည္းသည္ပင္ စင္စစ္အားျဖင့္ စာဖတ္တတ္သူ၏ စာဖတ္နည္းဟု ေခၚဆိုရန္ မျပည့္စံုႏုိင္ေသးေပ။

ေပ်ာ္ရႊင္ေဆးအျဖစ္ လည္းေကာင္း၊ အိပ္ေဆးအျဖစ္ လည္းေကာင္း ဖတ္႐ႈသံုးေဆာင္ေနေသာ စာဖတ္ပရိသတ္ အင္အားသည္လည္း မနည္းလွေပ။ ၀တၳဳပင္ျဖစ္ေစ၊ ကဗ်ာပင္ျဖစ္ေစ၊ စာေပအရာ၀င္ေသာ ေဆာင္းပါးမ်ားပင္ ျဖစ္ေစ ဖတ္လိုရာ ဖတ္ႏုိင္ပါသည္။ ထုိသို႔ဖတ္ရာတြင္ မိမိကိုယ္တုိင္ ေတြးေခၚဆင္ျခင္နုိင္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းရန္ လိုအပ္သည္ . . . . .

စာေပကို ပညာရပ္အျဖစ္ ဖတ္႐ႈေလ့လာျခင္းသည္ စာေပပညာရွင္ႀကီးတစ္ဦး ျဖစ္လာေစေသာ အေၾကာင္းလမ္း ေပၚ႐ံုမွ်သာ ျဖစ္သည္။ ယင္းသို႔ ဖတ္ျခင္းသည္ ေကာင္းမြန္ပါ၏။ သို႔ေသာ္ ပညာဗဟုသုတ ရွာမွီး႐ံုမွ်သာ ျဖစ္သျဖင့္ မိမိဘ၀၌ သာမန္အက်ိဳးမ်ားကိုသာ ေပးႏုိင္စြမ္းသည္။ ပညာရွိ တစ္ဦးျဖစ္လာရန္ အေၾကာင္းလမ္းမ်ား ရွိသျဖင့္ ေလာက၌ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္း သည္ဟု ဆိုႏုိင္ပါသည္။ သို႔ရာတြင္ ဘ၀အက်ိဳး ေက်းဇူးမ်ိဳးကို ေပးႏုိင္ရန္ ခဲယဥ္းသည္ဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။ စာေပက မိမိအား ဘ၀အက်ိဳးေပး မြန္ျမတ္ေအာင္ အက်ိဳးျပဳမွသာလွ်င္ စာဖတ္တတ္သူ စာဖတ္တတ္သည္ဟု ေခၚခ်င္ပါသည္။ အက်ိဳးျပဳေသာ စာေပကို ေရြးခ်ယ္ဖတ္တတ္မွ သာလွ်င္ စာဖတ္တတ္သည္ဟု ဆိုႏုိင္ပါလိမ့္မည္။ စာကိုဖတ္၍ မိမိဘ၀၌ ထူးကဲေသာ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ား ခံစားရမွသာလွ်င္ စာဖတ္ရက်ိဳး နပ္ေပမည္။ ထိုစာမ်ိဳးကို ဖတ္မိေစရန္ ရွာေဖြႀကိဳးပမ္း၍ ဖတ္႐ႈမွသာလွ်င္ စာဖတ္တတ္သူ စာဖတ္တတ္သည္ဟု ေခၚပါရေစဟူ၍ စာေရးဆရာႀကီး တက္တုိး (ဦးအုန္းေဖ)၏ စာဖတ္သူႏွင့္ စာေပေဆာင္းပါးတြင္ လမ္းၫႊန္ခဲ့သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ စာဖတ္ေနသူ တိုင္းကိုလည္းေကာင္း၊ စာတတ္ေသာ သူတိုင္းကိုလည္းေကာင္း စာဖတ္တတ္သူ စာဖတ္တတ္သည္ဟု ဧကန္မုခ် မေျပာသာေပ။ အခ်ိဳ႕ေသာ လူတို႔သည္ စာေပမ်ားကို ျမတ္ႏုိးခုံမင္စြာ  စြဲစြဲလမ္းလမ္း ဖတ္႐ႈၾကသည္။ စာမဖတ္ရလွ်င္ အိပ္မေပ်ာ္ဟူ၍ပင္ ေျပာဆိုၾကသည္။ စာေပကို ေပ်ာ္ရႊင္ေဆးအျဖစ္ လည္းေကာင္း၊ အိပ္ေဆးအျဖစ္ လည္းေကာင္း ဖတ္႐ႈသံုးေဆာင္ေနေသာ စာဖတ္ပရိသတ္ အင္အားသည္လည္း မနည္းလွေပ။ ၀တၳဳပင္ျဖစ္ေစ၊ ကဗ်ာပင္ျဖစ္ေစ၊ စာေပအရာ၀င္ေသာ ေဆာင္းပါးမ်ားပင္ ျဖစ္ေစ ဖတ္လိုရာ ဖတ္ႏုိင္ပါသည္။ ထုိသို႔ဖတ္ရာတြင္ မိမိကိုယ္တုိင္ ေတြးေခၚဆင္ျခင္နုိင္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းရန္ လိုအပ္သည္။

ဆရာႀကီးတက္တိုး (ဦးအုန္းေဖ)၏ စာဖတ္တတ္သူ၏ အႏွစ္သာရ ၀ိေသသဆိုင္ရာ အဆိုအမိန္႔ တစ္ရပ္ျဖစ္ေသာ-
"စာဖတ္ရာ၌ ဘ၀၏ ရင့္သန္မႈကို ျဖစ္ေစေလေအာင္ ဆင္ျခင္မႈ၊ သံုးသပ္မႈကို အရင္းျပဳအပ္သည္ဟု ထင္မိပါသည္။ စာဖတ္ပါရမီ မျဖည့္ဆည္းဘဲ အေပ်ာ္ဖတ္ သေဘာမ်ိဳးသည္ အစ၌ ေကာင္းပါ၏။ စာဖတ္တတ္ခါစ၌ အေပၚယံ စိတ္၀င္စားမႈကို ပထမ အေျခတည္ရမည္။ သို႔ရာတြင္ ဖတ္ၿပီးလွ်င္ ေတြးေတာဆင္ျခင္ရန္ အေလ့အက်င့္ ျပဳအပ္လွေပသည္။ ေတြးေတာမႈ ဆိုသည္မွာ ေမြးကတည္း ကပါလာေသာ အရာမဟုတ္။ ေတြးေတာဆင္ျခင္မႈ ျပဳတတ္သည့္အခါ စာ၏အရသာသည္ ပိုမိုလာေပ လိမ့္မည္။ အေပ်ာ္တမ္း ဖတ္ျခင္းသည္ ပ်င္းရိၿငီးေငြ႕ျခင္း၌ အဆံုးသတ္ရန္သာ ရွိသည္။ ေလးနက္စြာ ဖတ္ျခင္းသည္ကား အခါမလင့္ ေမြ႔ေလ်ာ္ဖြယ္သာ ျဖစ္ေပသည္ဟူေသာ လမ္းၫႊန္ခ်က္သည္ စာဖတ္တတ္ေသာ အႏွစ္သာရ ၀ိေသသ၏ အႏွစ္ခ်ဳပ္ပင္ ျဖစ္ေပသည္။

ထိုနည္းတူ အမ်ိဳးသားေရး စာဆိုႀကီးျဖစ္ေသာ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ (ဦးသိန္းဟန္)၏ စာအုပ္စင္ႏွင့္ကြၽန္ေတာ္ ေဆာင္းပါးတြင္လည္း စာဖတ္တတ္ေသာ သူတို႔၏ ဂုဏ္ရည္ႏွင့္ ၀ိေသသကို-
"စာေကာင္းေပေကာင္းကို ဖတ္ရလွ်င္ ပတ္၀န္းက်င္ ဘ၀ကို သတိျပဳမိ လာႏုိင္စရာ အေၾကာင္းရွိပါသည္။ ေလာဘထြက္သူသည္ မိမိေလာဘ ထြက္သည္ကို သတိျပဳမိလွ်င္၊ ေဒါသထြက္သူသည္ မိမိေဒါသထြက္သည္ကို သတိျပဳမိလွ်င္၊ မာနတက္သူသည္ မိမိမာန တက္သည္ကို သတိျပဳမိလွ်င္ ဆင္ျခင္တတ္ျခင္း ရွိလာ၍၊ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ မာနတို႔၏ အပူအေလာင္မွ သက္သာရာ ရႏုိင္သည္ဟု ပညာရွိတို႔ ဆိုမိန္႔ၾကပါသည္။

ထိုနည္းတူစြာ ပတ္၀န္းက်င္ ဘ၀ကို သတိျပဳမိသူသည္ မိမိ၏ ကိုယ္ႏႈတ္ႏွလံုးကို သံုးသည့္အခါတိုင္း ဆင္ျခင္တတ္ျခင္း ရွိလာ၍ မိမိတစ္ဦးတည္း၏ အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ သာမက ပတ္၀န္းက်င္ ဘ၀၌ မိမိတို႔ကဲ့သို႔ပင္ သုခ၊ ဒုကၡ အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ က်င္လည္ေနၾကကုန္ေသာ သတၱ၀ါခပ္သိမ္းတို႔၏ အက်ိဳးစီးပြားအတြက္လည္း ၾကည့္တတ္ျမင္တတ္၊ က႐ုဏာျဖစ္တတ္ လာႏုိင္စရာ အေၾကာင္းရွိသည္ဟု ထင္ပါသည္" ဟူ၍ ေဖာ္ထုတ္လမ္းညႊန္ခဲ့သည္။

စာဖတ္တတ္ေသာ သူတို႔၏ ဂုဏ္ရည္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဆရာႀကီးေဇယ် (ဦးေယာ)၏ စာေကာင္းေပေကာင္း ေဆာင္းပါးတြင္လည္း-
"စာဖတ္ရာတြင္ စာဖတ္သူအေပါင္း အသံုးခ်သူအေပါင္း အသံုးခ်နည္း အေပၚ၌သာ မူတည္ေလသည္။ သံုးတတ္၊ ဖတ္တတ္လွ်င္ ေကာင္းသည္ခ်ည္းပင္ ျဖစ္သည္။ ေဆး၀ါးဟူသေရြ႕သည္ ေရာဂါအနာ ေပ်ာက္ကင္းေစတတ္သျဖင့္ ေကာင္းသည္ခ်ည္းပင္ ျဖစ္သည္။ မေကာင္းေသာ ေဆး၀ါးဟူ၍ ေလာက၌ မရွိေခ်။ သို႔ေသာ္ ေပးသူ၊ သံုးသူ၊ အသံုးခ်နည္း အေပၚ၌ တည္ေပသည္။ မသံုးတတ္လွ်င္ ေရာဂါေပ်ာက္ကင္း ေစႏုိင္ေသာ ေဆးသည္ပင္ အဆိပ္ပင္ျဖစ္၍ ေသေစတတ္သည္။

"မတတ္အပ္ေသာ ပညာမရွိ၊ မလုပ္အပ္ေသာ ပညာသာ ရွိသည္" ဟု လူႀကီးသူမမ်ား ဆံုးမတတ္သကဲ့သို႔ စာေပတြင္လည္း မေကာင္းေသာ စာေပမရွိ၊ မေလ့လာအပ္ေသာ စာေပဟူ၍ မရွိ။ ထုိစာေပမွ ရအပ္ေသာ ဗဟုသုတကိုသာ သံုးအပ္သည္၊ မသံုးအပ္သည္ ေရွာင္သင့္၊ ေဆာင္သင့္ခ်င့္ခ်ိန္ ေ၀ဖန္ျခင္းသာလွ်င္ အေရးႀကီးသည္ကို မွတ္အပ္ေပသည္" ဟူ၍ လမ္းၫႊန္ခဲ့သည္။

မိတ္ေဆြ သင့္အား တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာ သူက သင္စာဖတ္ တတ္ရဲ႕လားဟူ၍ ေမးျမန္းလာခဲ့လွ်င္ သင္၏အေျဖသည္ မည္သုိ႔နည္း။

က်မ္းကိုး
၁။ စာေကာင္းေပေကာင္း (ေဇယ် - စာဓေလ့)
၂။ စာအုပ္စင္ႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္ (ေဇာ္ဂ်ီ)
၃။ စာဖတ္သူႏွင့္ စာေပ (တက္တိုး)

 Written by လွျမင့္ (ရန္ကုန္တကၠသိုလ္) 

First Eleven Media Group